Saba en afscheid
Door: resivandercoer
Blijf op de hoogte en volg Resi
10 Oktober 2011 | Anguilla, The Valley
Wat hebben we een prachtige week gehad, Jos en ik. Het was zowieso super om samen te zijn en daarbij was Saba een fantastisch mooie ervaring.
Wat een geweldig eiland!
Op woensdag zaten we rond 09.00 uur op de boot,The Edge. Deze bracht ons in volle vaart over een redelijk kalme oceaan naar dit vulcanische eiland. Al als je erop af vaart zie je de enorme massiviteit (is dat eigenlijk wel goed Nederlands?).
We zijn vervolgens met een taxi naar ons huisje bij The Cottage Club gebracht. Een leuke cottage, mooi ingericht, een prachtig uitzicht en een zwembad! Superdeluxe!
Eerst maar een stevige lunch genuttigs bij Saba Snack: chickensandwich met salade. Lekker en gezond! Genoeg energie om de eerste trail te lopen: de Sandy Cruz trail. een tocht van 3 uur door het Tropische woud van Saba. Prachtig! Wat een overweldigende natuur! Gigantische bomen met even zo grote bladeren. Hartstikke groen en in heel veel verschillende kleuren groen. En de stilte...Er zijn maar weinig plekken op aarde waar je alleen de natuur kunt horen. Geen auto's, vleigtuigen, brommers, busen, treinen, bonkende speakers. alleen het ruisen van de bomen, het gefluit van vogels en dat van mijn eigen gil nadat ik de eerste twee slangen tegenkwam.Pikzwart waren ze en ze schoten ineens voor mijn voeten weg. Er is geen strak pad aangelegd in deze natuur (hoort ook niet). Je loopt over stenen,rotsen, bladeren, mos, zand e.d. En dat is regelmatig erg glibberig, dus je moet goed uitkijken waar je je voeten neerzet. Daar was ik dus heel geconcentreerd mee bezig toen er opeens die twee glibbers wegschoten. Ik schrok daar erg van, maar goed...doorlopen Rees!!! Zo gezegd zo gedaan. Slangen hebben we tijdens de drie trails die we gelopen hebben vaker gezien en op een gegeven moment schrik je minder. Maar 't went niet echt.
Onderweg kregen we een fikse regenbui op ons dak. We hebben geschuild onder een immense boom met hele grote bladeren, Elephant ears noemen ze die. Heel romantisch en we zijn nauwelijks nat geworden.
Daarna was het extra oppassen geblazen want het was nog glibberiger geworden.
De temperatuur was hoog net als de luchtvochtigheid. Dus dat was flink zweten. Het liep in straaltjes langs onze ruggen naar beneden, maar daar wen je aan.
In totaal hebben we op Saba drie trails gelopen. Alle drie even mooi en door divers landschap.
Ik heb bij dit veslag enkele foto's geplaatst ter illustratie. Beelden zeggen vaak meer dan woorden.
Na het hiken even lekker afkoelen in het zwembad.'S avonds lekker eten in de lokale restaurantjes onder het genot van een goed glas wijn. Heerlijk!
Is super, toch?!?!
Om het begin van sommige hikes te kunnen bereiken hebben we een aantal keren gelift. Dat is op Saba de normaalste zaak van de wereld. Steek je duim omhoog en gegarnadeerd dat je binnen een paar minuten een lift hebt. En als je die dan te pakken hebt krijg je in korte tijd de meest prachtige verhalen te horen van de locals. Zo was er een man, bijna geen tanden meer in z'n mond en prachtige donkerbruine ogen, die op Saba geboren was. Hij heeft vevolgens 40 jaar in The Bronx gewoond en is nu weer teruggekeerd naar Saba. Hij wil zijn huis afbouwen en lekker gaan genieten van zijn oude dag samen met zijn vrouw.
Maar goed, ik kan nog heel lang doorgaan...maar uiteindelijk moesten we vrijdag met de boot weer terug.
SXM is een totaal ander eiland dan Saba en de drukte van SXM overviel ons wel een beetje. Was weer even wennen. Dus lekker naar het strand van Karakter. Er stond immers toch een file en dan kun je maar beter aan het strand zitten dan in de file gaan staan wachten.
Zaterdag heeft Jos nog even gesnorkeld en hebben we de laatste middag samen op het strand doorgebracht.
Zondag was het zover en moesten we weer afscheid nemen van elkaar. Wat is dat toch moeilijk! Dat went nooit!
Met een lach en een traan hebben we elkaar weer losgelaten.
Jos zit nu hoog in de lucht en leest dit verslag als hij weer veilig thuis is.
Ik heb intussen lekker geskypt met Alwi, Anita en Agnes. Was fijn om even mijn verhaal kwijt te kunnen.
Met de kinderen geappt zodat zij ook weten dat papa weer in het vliegtuig zit op weg naar huis.
Nog 10 weekjes en dan vlieg ik ook weer naar Nederland.
Mijn klus hier is nog niet klaar. Ik ga er morgen weer met hernieuwde energie wee volop tegenaan. Ik kan terugkijken op een fantastiche vakantieweek, samen met mijn lief. Mooi toch?!
Lieve groet, Resi
Wat een geweldig eiland!
Op woensdag zaten we rond 09.00 uur op de boot,The Edge. Deze bracht ons in volle vaart over een redelijk kalme oceaan naar dit vulcanische eiland. Al als je erop af vaart zie je de enorme massiviteit (is dat eigenlijk wel goed Nederlands?).
We zijn vervolgens met een taxi naar ons huisje bij The Cottage Club gebracht. Een leuke cottage, mooi ingericht, een prachtig uitzicht en een zwembad! Superdeluxe!
Eerst maar een stevige lunch genuttigs bij Saba Snack: chickensandwich met salade. Lekker en gezond! Genoeg energie om de eerste trail te lopen: de Sandy Cruz trail. een tocht van 3 uur door het Tropische woud van Saba. Prachtig! Wat een overweldigende natuur! Gigantische bomen met even zo grote bladeren. Hartstikke groen en in heel veel verschillende kleuren groen. En de stilte...Er zijn maar weinig plekken op aarde waar je alleen de natuur kunt horen. Geen auto's, vleigtuigen, brommers, busen, treinen, bonkende speakers. alleen het ruisen van de bomen, het gefluit van vogels en dat van mijn eigen gil nadat ik de eerste twee slangen tegenkwam.Pikzwart waren ze en ze schoten ineens voor mijn voeten weg. Er is geen strak pad aangelegd in deze natuur (hoort ook niet). Je loopt over stenen,rotsen, bladeren, mos, zand e.d. En dat is regelmatig erg glibberig, dus je moet goed uitkijken waar je je voeten neerzet. Daar was ik dus heel geconcentreerd mee bezig toen er opeens die twee glibbers wegschoten. Ik schrok daar erg van, maar goed...doorlopen Rees!!! Zo gezegd zo gedaan. Slangen hebben we tijdens de drie trails die we gelopen hebben vaker gezien en op een gegeven moment schrik je minder. Maar 't went niet echt.
Onderweg kregen we een fikse regenbui op ons dak. We hebben geschuild onder een immense boom met hele grote bladeren, Elephant ears noemen ze die. Heel romantisch en we zijn nauwelijks nat geworden.
Daarna was het extra oppassen geblazen want het was nog glibberiger geworden.
De temperatuur was hoog net als de luchtvochtigheid. Dus dat was flink zweten. Het liep in straaltjes langs onze ruggen naar beneden, maar daar wen je aan.
In totaal hebben we op Saba drie trails gelopen. Alle drie even mooi en door divers landschap.
Ik heb bij dit veslag enkele foto's geplaatst ter illustratie. Beelden zeggen vaak meer dan woorden.
Na het hiken even lekker afkoelen in het zwembad.'S avonds lekker eten in de lokale restaurantjes onder het genot van een goed glas wijn. Heerlijk!
Is super, toch?!?!
Om het begin van sommige hikes te kunnen bereiken hebben we een aantal keren gelift. Dat is op Saba de normaalste zaak van de wereld. Steek je duim omhoog en gegarnadeerd dat je binnen een paar minuten een lift hebt. En als je die dan te pakken hebt krijg je in korte tijd de meest prachtige verhalen te horen van de locals. Zo was er een man, bijna geen tanden meer in z'n mond en prachtige donkerbruine ogen, die op Saba geboren was. Hij heeft vevolgens 40 jaar in The Bronx gewoond en is nu weer teruggekeerd naar Saba. Hij wil zijn huis afbouwen en lekker gaan genieten van zijn oude dag samen met zijn vrouw.
Maar goed, ik kan nog heel lang doorgaan...maar uiteindelijk moesten we vrijdag met de boot weer terug.
SXM is een totaal ander eiland dan Saba en de drukte van SXM overviel ons wel een beetje. Was weer even wennen. Dus lekker naar het strand van Karakter. Er stond immers toch een file en dan kun je maar beter aan het strand zitten dan in de file gaan staan wachten.
Zaterdag heeft Jos nog even gesnorkeld en hebben we de laatste middag samen op het strand doorgebracht.
Zondag was het zover en moesten we weer afscheid nemen van elkaar. Wat is dat toch moeilijk! Dat went nooit!
Met een lach en een traan hebben we elkaar weer losgelaten.
Jos zit nu hoog in de lucht en leest dit verslag als hij weer veilig thuis is.
Ik heb intussen lekker geskypt met Alwi, Anita en Agnes. Was fijn om even mijn verhaal kwijt te kunnen.
Met de kinderen geappt zodat zij ook weten dat papa weer in het vliegtuig zit op weg naar huis.
Nog 10 weekjes en dan vlieg ik ook weer naar Nederland.
Mijn klus hier is nog niet klaar. Ik ga er morgen weer met hernieuwde energie wee volop tegenaan. Ik kan terugkijken op een fantastiche vakantieweek, samen met mijn lief. Mooi toch?!
Lieve groet, Resi
-
10 Oktober 2011 - 07:26
Pleuni:
Hee mam, leuk verslag! Ben net thuis samen met papa dus had alles ook al van pap gehoord! Klinkt heerlijk en met de fotos erbij klopt het plaatje helemaal! Fijn dat het zo gezellig was en idd nog even 10 weken knallen maar daarna toch echt weer terugkomen hoor! Xxx pleuni -
10 Oktober 2011 - 08:27
Loes En Simon:
Wat klinkt dat geweldig! De foto's heb ik nog niet gezien maar daar ga ik dadelijk even voor zitten. Ik denk dat je zo'n 'zwarte glijer' wel voor Stijn mee had mogen brengen, brrr....!
Fijn om even een break te hebben gehad samen met je mannetje. En ja, wat gaat de tijd toch snel, heel cliché, maar oh zo waar! Nog 10 weken...
Veel succes weer vandaag, liefs van ons. -
10 Oktober 2011 - 08:39
Häbsy:
Hoi Resi, wat een mooi verhaal,
daar moet je toch weer helemaal verliefd worden op elkaar!!!!! Zal toch blij zijn als je weer terug bent. ga deze week Jos nog opzoeken. tot over 10 weekjes,
Liefs Häbsy en natuurlijk ook Marijke!! -
10 Oktober 2011 - 10:28
Stottie@kpnmail.nl:
He die Resi en Jos. Wauw joh dat jullie dat allemaal mee mogen maken. Herkenbaar want Lowieke en ik hebben ook van die mooie herrinneringen op curacau Thailand en China. Dit blijft je hele leven een super fijne herrinnering en kan niemand van je af nemen. Nu flink weer aan het werk en hopelijk gaat het daar lukken met wat je allemaal van plan bent. Jos jij weer succes in zeeland en we komen snel even een keer verhaal halen.
Lieve groetjes van Lowieke en Randa -
10 Oktober 2011 - 11:31
Ank:
WOOOOOW, spakeloos maar voelbaar !!
Zet m op Resi de komende 10 weken...
liefs Ank -
14 Oktober 2011 - 12:07
Maud :
Hoiii Resi,
Prachtig verhaal, wat een mooie foto's ook!
Op naar die laaste 10 weken, you go girl!
Liefs Maud -
14 Oktober 2011 - 12:08
Maud :
Ehhh laaTste 10 weken....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
