Maria!
Door: resivandercoer
Blijf op de hoogte en volg Resi
10 September 2011 | Nederland, Amsterdam
GELUKKIG! Na de tips van Pleuni doet mijn IPad het weer. De foto's e.d. houden jullie tegoed, want dat lukt me niet.
Na weer n weekje veel gedaan te hebben is het nu wachten op Maria, de tropische storm. Het weer begint te veranderen. Het wordt donkerder (en niet omdat het laat is), er is meer wind en het regent regelmatig. Kortom: ik krijg een echt 'thuis' gevoel ;-).
De mensen hier zijn er vrij nuchter en rustig onder. Zij hebben hevigere orkanen en stormen doorstaan. Orkaan Luis (1995), is regelmatig onderwerp van gesprek. Toen is er veel verwoest en deze orkaan heeft veel indruk op de mensen gemaakt. Ze waren toen echt bang. Dus als je dat hebt mee meegemaakt wordt je door Maria niet echt van je stuk gebracht.
Ik had wat lekken in huis boven de aanrecht en boven mijn bed. Deze heeft de handyman vanmorgen gerepareerd. Het is even afwachten of hij op de juiste plekken heeft gerepareerd, maar dat zal ik zeer binnenkort ervaren. Daar zal Maria (ook) voor zorgen...
De koelkast is gevuld, m'n huis(je) op orde en de was gedaan. Laat d'r maar komen. Het lastige is dat je niet echt iets kunt plannen, het is afwachten.
En dus alle tijd om een nieuw reisverslag te schrijven.
In het werk ben ik bezig met het mede ontwikkelen van allerlei zaken. The Catholic School Board wil een kwaliteitsslag maken. Er zijn allerlei plannen en documenten, maar er zit geen lijn in en er is geen follow up op activiteiten. Voorbeeld: er worden op, enkele, scholen functioneringsgesprekken gehouden. Goed initiatief. Helaas blijft het te vaak bij dat ene gesprek en worden er geen acties uit gedestilleerd die aanzetten tot ontwikkeling en dus tot verbetering van de kwaliteiten en talenten van leerkrachten. In overleggen worden afspraken gemaakt, maar deze worden niet opgeschreven, met als gevolg dat een jaar later hetzelfde onderwerp opnieuw ter discussie staat en weer helemaal uitgekauwd en vastgesteld moet worden. Zonde van de tijd en de energie. Sommige mensen beginnen daar ook erg moe van te worden....
En omdat ik nou eenmaal iemand ben van aanpakken en doorpakken, zit ik hier geweldig op mijn plek! Ik ben in m'n element!
(Terwijl ik dit schrijf begint de regen met bakken uit de lucht te vallen.)
Behalve dat, doe ik ook klassenbezoeken. Wat ik zie is dat de leerkrachten over het algemeen erg betrokken zijn op de kinderen. Als kind in SXM zit je in een bevoorrechte postitie als je leeft in een 'doorsnee' gezin met je eigen vader, moeder en evt. broertjes/zusjes. De overgrote meerderheid van de kinderen heeft een achtergrond van gebroken gezinnen, verschillende vaders, mishandeling, misbruik en ga zo maar door. Kinderen komen zonder gegeten te hebben op school; komen doodziek op school; vallen in slaap op school; komen ongewassen op school. Natuurlijk gebeurt dat in Nederland ook, maar de concentratie van de hoeveelheid van deze kinderen is hier wel erg groot.
Dus is het van groot belang dat deze kinderen zich allereerst veilig en welkom voelen, op school en bij de leerkracht. Begrippen als verbondenheid, veiligheid, geborgenheid, sfeer en relatie zijn, altijd maar hier zeker, een absolute voorwaarde. Zonder dat komen kinderen niet tot ontwikkeling. Nogmaals, dat is in het algemeen zo, maar hier is het pijnlijk duidelijk zichtbaar. Dus als ik dan een leerkracht (echt niet allemaal, maar de uitzonderingen vallen nou eenmaal ook op) zie die over de hoofden van de kinderen alleen maar bezig is om de lesstof er doorheen te jassen, dan zit ik met geknepen tenen en plaatsvervangende schaamte.
En ook dat is een open deur: de leerkracht maakt het verschil, of althans hij/zij kan het verschil maken!
Daarnaast zie ik ook leerkrachten die 'het' wel in de vingers hebben en mooie dingen bereiken met kinderen. Gelukkig!
Er is in de afgelopen jaren Op SXM door diverse/veel mensen de nodige energie en tijd gestopt met de allerbeste intenties, om het onderwijs op een hoger plan te tillen, samen met de mensen hier. O.a. Marcel (van Herpen) en Wilma (van Esch) hebben mooie dingen opgezet. Daar zie ik sporen van...
Ik zie het als mijn taak om daarop voort te bouwen en om te proberen om de mensen hier het zelf te leren doen. Hun kwaliteiten en talenten te leren kennen en ze hierop aan te spreken.
Zij moeten verder, ik ben straks weer weg. Het zou mooi zijn als ik daaraan, hoe klein ook, een bijdrage mag leveren.
Misschien ben je allang afgehaakt halverwege dit lange reisverslag.
Zo niet: dank dat je de moeite hebt genomen om een stukje SXM met me te ervaren.
Lieve groet, Resi
Na weer n weekje veel gedaan te hebben is het nu wachten op Maria, de tropische storm. Het weer begint te veranderen. Het wordt donkerder (en niet omdat het laat is), er is meer wind en het regent regelmatig. Kortom: ik krijg een echt 'thuis' gevoel ;-).
De mensen hier zijn er vrij nuchter en rustig onder. Zij hebben hevigere orkanen en stormen doorstaan. Orkaan Luis (1995), is regelmatig onderwerp van gesprek. Toen is er veel verwoest en deze orkaan heeft veel indruk op de mensen gemaakt. Ze waren toen echt bang. Dus als je dat hebt mee meegemaakt wordt je door Maria niet echt van je stuk gebracht.
Ik had wat lekken in huis boven de aanrecht en boven mijn bed. Deze heeft de handyman vanmorgen gerepareerd. Het is even afwachten of hij op de juiste plekken heeft gerepareerd, maar dat zal ik zeer binnenkort ervaren. Daar zal Maria (ook) voor zorgen...
De koelkast is gevuld, m'n huis(je) op orde en de was gedaan. Laat d'r maar komen. Het lastige is dat je niet echt iets kunt plannen, het is afwachten.
En dus alle tijd om een nieuw reisverslag te schrijven.
In het werk ben ik bezig met het mede ontwikkelen van allerlei zaken. The Catholic School Board wil een kwaliteitsslag maken. Er zijn allerlei plannen en documenten, maar er zit geen lijn in en er is geen follow up op activiteiten. Voorbeeld: er worden op, enkele, scholen functioneringsgesprekken gehouden. Goed initiatief. Helaas blijft het te vaak bij dat ene gesprek en worden er geen acties uit gedestilleerd die aanzetten tot ontwikkeling en dus tot verbetering van de kwaliteiten en talenten van leerkrachten. In overleggen worden afspraken gemaakt, maar deze worden niet opgeschreven, met als gevolg dat een jaar later hetzelfde onderwerp opnieuw ter discussie staat en weer helemaal uitgekauwd en vastgesteld moet worden. Zonde van de tijd en de energie. Sommige mensen beginnen daar ook erg moe van te worden....
En omdat ik nou eenmaal iemand ben van aanpakken en doorpakken, zit ik hier geweldig op mijn plek! Ik ben in m'n element!
(Terwijl ik dit schrijf begint de regen met bakken uit de lucht te vallen.)
Behalve dat, doe ik ook klassenbezoeken. Wat ik zie is dat de leerkrachten over het algemeen erg betrokken zijn op de kinderen. Als kind in SXM zit je in een bevoorrechte postitie als je leeft in een 'doorsnee' gezin met je eigen vader, moeder en evt. broertjes/zusjes. De overgrote meerderheid van de kinderen heeft een achtergrond van gebroken gezinnen, verschillende vaders, mishandeling, misbruik en ga zo maar door. Kinderen komen zonder gegeten te hebben op school; komen doodziek op school; vallen in slaap op school; komen ongewassen op school. Natuurlijk gebeurt dat in Nederland ook, maar de concentratie van de hoeveelheid van deze kinderen is hier wel erg groot.
Dus is het van groot belang dat deze kinderen zich allereerst veilig en welkom voelen, op school en bij de leerkracht. Begrippen als verbondenheid, veiligheid, geborgenheid, sfeer en relatie zijn, altijd maar hier zeker, een absolute voorwaarde. Zonder dat komen kinderen niet tot ontwikkeling. Nogmaals, dat is in het algemeen zo, maar hier is het pijnlijk duidelijk zichtbaar. Dus als ik dan een leerkracht (echt niet allemaal, maar de uitzonderingen vallen nou eenmaal ook op) zie die over de hoofden van de kinderen alleen maar bezig is om de lesstof er doorheen te jassen, dan zit ik met geknepen tenen en plaatsvervangende schaamte.
En ook dat is een open deur: de leerkracht maakt het verschil, of althans hij/zij kan het verschil maken!
Daarnaast zie ik ook leerkrachten die 'het' wel in de vingers hebben en mooie dingen bereiken met kinderen. Gelukkig!
Er is in de afgelopen jaren Op SXM door diverse/veel mensen de nodige energie en tijd gestopt met de allerbeste intenties, om het onderwijs op een hoger plan te tillen, samen met de mensen hier. O.a. Marcel (van Herpen) en Wilma (van Esch) hebben mooie dingen opgezet. Daar zie ik sporen van...
Ik zie het als mijn taak om daarop voort te bouwen en om te proberen om de mensen hier het zelf te leren doen. Hun kwaliteiten en talenten te leren kennen en ze hierop aan te spreken.
Zij moeten verder, ik ben straks weer weg. Het zou mooi zijn als ik daaraan, hoe klein ook, een bijdrage mag leveren.
Misschien ben je allang afgehaakt halverwege dit lange reisverslag.
Zo niet: dank dat je de moeite hebt genomen om een stukje SXM met me te ervaren.
Lieve groet, Resi
-
11 September 2011 - 06:27
Opa En Oma:
Ik heb het helemaal gelezen,een mooi verslag en een goed werk, ga zo door.
Lieve groet van Oma en Opa -
11 September 2011 - 09:59
Sss Family:
Her is inderdaad een lang verslag, maar wel erg interessant! Zo te horen kunnen ze inderdaad wel wat hulp gebruiken haha..
OoK maria klinkt spannend hopelijk valt het allemaal wel mee.. Hou ons daarvan op de hoogte!
Hier gaat alles zijn gangetje..storm begint echt voort door te krijgen hoe hij in kruip houding moet gaan zitten, maar wat hij er mee kan snapt hij nog niet haha..
Heel veel plezier nog, werk ze en succes met maria..
Groetjes en een knuffel van ons -
11 September 2011 - 17:52
Loes En Simon:
Lijkt me idd erg spannend, wachten op Maria ! Maar ja, zo kun je ook alles meemaken wat bij dat heerlijke SXM hoort. Ik hoop dat er niet al teveel schade zal ontstaan.
Wat de school daar betreft, hoe herkenbaar! En dan bedoel ik dat stukje van de klassenbezoeken! Het is of ik mezelf hoor praten! (Hebben ze ook nog behoefte aan een echte kleuterjuf, hihi!) Maar dan wacht ik wel effe tot Maria uitgeraasd is!
Ik snap helemaal dat jij daar op je plek zit, fijn voor je (en voor de school!)
'Ga zo door mijn kind', zou ons pa zeggen!
Liefs en een knuffel van ons. -
11 September 2011 - 21:05
Agnes:
he leuk juist zo'n uitgebreide beschrijving van je leven daar! Zoals ik begreep uit je what's appje is 'Maria"weer weg en viel mee..mooi zo! lieve groet
-
12 September 2011 - 13:50
Häbsy:
hoi lieve krullenbol,
wat maak je weer van alles mee, hard werken, feesten, lekker eten en dan komt de akelige Maria weer roet in het eten gooien. Je hebt daar zeker geen Sint nodig, nee dat zal dan wel weer niet, Let maar goed op dat mijn Hoofdpiet straks weer gezond terugkomt anders gaat het feestje hier niet door!!!
doe iedereen de groeten want iedereen kent natuurlijk Sinterklaas. dag lieverd tot de volgende keer!!
XXXX H en M -
16 September 2011 - 15:18
Randa Stortelder:
Oh ja hoor, komt Irma hier op de koffie en dan horen we dat Resi op de ned. antillen zit. Echt kei gaaf joh!! Wat een avontuur. En wij maar wachten op een afspraak om weer eens lekker bij te kletsen met jullie hahaha. Wat een uitdaging joh we waren natuurlijk al trots maar zijn dit nu nog veeel meer. Hopelijk vermaakt Jos zich ook nog anders moeten we hem maar eens snel lastig gaan vallen haha. We wensen je heel veel liefs en sterkte daar en gaan je volgen.
lieve groetjes van Lowieke en Randa -
16 September 2011 - 17:36
Sauna:
wil je wel weer mee naar de sauna met anita en mij of haak je de komende jaren af?? :-) -
20 September 2011 - 04:55
Agnes:
wel een beetje bijhouden deze site he
:-) wij willen weten wat je doet!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
